POWIĘŹ A YOGA

W ciągu ostatnich kilku lat znaczenie sytemu powięziowego we wszystkich rodzajach aktywności fizycznej znacząco wzrosło. Powięź definiuje się jako kolagenowo-włóknistą tkankę łączną tworzącą się tensegracyjną na obszarze całego ciała, która ma zdolność transmisji sił mechanicznych i jest kształtowana głównie przez siły rozciągające.

Każda forma treningu mięśniowego oddziałuje również na tkankę łączną. Dużo łatwiej o kontuzje i przeciążenia,  jeśli w tym treningu nie uwzględniamy i nie kształtujemy odpowiednio sieci powięziowej. Przeciążenia te bowiem najczęściej dotyczą najczęściej elementów łącznotkankowych, takich jak ścięgna, więzadła, torebki stawowe , a  naderwania mięśniowe -  w obszarach kolagenowych elementów struktury mięśnia. Odpowiednio ukierunkowany trening poprawia elastyczność sieci powięziowej, ale może także poprawiać zdolność stymulowanych tkanek powięziowych do gromadzenia energii elastycznej.

Jednym ze sposobów poprawy elastyczności powięzi jest praktyka jogi. Istotą jogi nie jest rozciąganie tkanek, a tym, co joga promuje jest zrównoważenie ich długości i napięcia na obszarze całego ciała. Jako dziedzina nauki joga wzrastała na podstawowym doświadczeniu jedności ciała, umysłu i duszy i nie dążyła nigdy do leczenia tych trzech aspektów istoty ludzkiej w sposób izolowany.

Różnorodność pozycji jogi i jej dynamika zapewnia zrównoważenie struktury powięziowej. W pozycjach tych leży źródło energii, naturalnej elastyczności,  i witalności człowieka. Pozostając w pozycji jogi  na macie ciało jest rozciągane, pozostając jednak w pewnym napięciu mięśniowym. Praktyki dynamiczne jogi obejmują różne sekwencje, które w odpowiednim wydaniu stają się idealne dla poprawy elastyczności. Ogromnie ważne jest tutaj zróżnicowanie takich praktyk i zastosowanie różnych wzorców ruchowych, np. poprzez zrównoważenie wygięć i skłonów. Dzięki odpowiednio poprowadzonej praktyce jogi możliwe jest optymalne zrównoważenie sił otwierające drogę do pełnego wykorzystania potencjału elastycznego odbicia tkanek, bez jednoczesnego wywoływania jednokierunkowych przeciążeń.

Elastyczność jest zdolnością danego materiału do zmiany kształtu (deformacji) pod wpływem działającej siły zewnętrznej, a następnie powrotu do formy wyjściowej. Czyli jest to de facto zdolność do przeciwstawiania się zmianom kształtu.

Sztywność z kolei wyraża się w odporności na odkształcenie. Ciało ludzkie jest zawieszone gdzieś pomiędzy elastycznością, a sztywnością, nawet w momencie, gdy jesteśmy rozluźnieni. W jakiejkolwiek pozycji jogi próbujemy naszą „formę” ciała dostosować do wymagań pozycji, czyli w pewien sposób deformując je, a potem wracamy do kształtu naszego ciała, bez jakichkolwiek strat. Kiedy jednak dochodzi do zbyt forsownego rozciągania, ta zdolność tkanek może zostać upośledzona.

Najważniejszą kwestią podczas praktyki jogi pozostaje zachowanie równowagi pomiędzy sztywnością, a elastycznością , a nie koncentrowanie się na uzyskaniu maksymalnej gibkości jako celu samym w sobie. Jak uczy joga – ważna jest równowaga. Odpowiednio zaplanowana praktyka, stosowanie kontrpozycji i przede wszystkim – poszanowanie granic własnej elastyczności to najlepszy sposób na uzyskanie takiego zrównoważenia.

W jodze, a szczególnie dynamicznej, wiele uwagi poświęca się na opanowanie płynnych przejść pomiędzy pozycjami, czyli pomiędzy fazami kurczenia się i rozciągania poprzez pośrednią fazę napięcia spoczynkowego. Pojawia się tu budowanie równowagi, opanowania i adaptacji, jest dynamika i bezruch. Wielokrotnie powtarzane sekwencje prowadzą do zbudowania optymalnej integracji napięciowej na każdym poziomie, a to staje się elementem większego procesu uzyskiwania pewnego rodzaju kontroli nad elastycznością, a nie celem samym w sobie.  Jeśli ktoś wydaje się zbyt elastyczny, czy zbyt „giętki” – dla niego sposobem na poprawę elastyczności ciała może okazać się  napinanie i usztywnianie sieci powięziowej, a nie jej rozciąganie.

Praktyka jogi to integracja i równowaga na wielu płaszczyznach. Wykorzystanie oddechu, odpowiednie techniki oddechowe i jego świadomość prowadzą do opanowania  naturalnego cyklu rozciąganie-rozluźnianie-obkurczenie-rozluźnienie. Nasze ciało odpoczywa w stanie nazywanym rozluźnieniem, jednak nawet w tym stanie nasze ciało nie jest pozbawione pewnego napięcia, zawsze przygotowane na ruch.

„Najważniejszą, rozpoznaną charakterystyką tkanki łącznej jest jej zdolność do adaptacji. Poddawana regularnie coraz większym wyzwaniom fizjologicznym zmienia ona swą architekturę, by sprostać pojawiającym się wymaganiom” Robert Schleip ( 2011)

Układ powięziowy wraz z jogą tworzą bardzo zgrany duet, wzbogacający się wzajemnie na wielu płaszczyznach. Warto z tego skorzystać. Niezależnie od regularnie uprawianej aktywności.

Zapraszamy na szkolenia z Yogi. W ofercie ProFi proponujemy rozpocząć swoją edukację od Yoga Basic I, następnie Yoga Basic II, a na koniec Yoga Flows. 

Najbliższe terminy oraz więcej na temat szkoleń na: https://www.profi-fitness.com.pl/instruktor-fitness-aerobik/yoga-basic-I