Podążając za Michaelem Boyle, najprościej rzecz ujmując „Funkcja” jest celem. Trening funkcjonalny może być zatem określony jako trening, który jest celowy i ukierunkowany. Słabo zrozumiany przez wielu sportowców i trenerów, stał się z jednej strony treningiem specyficznym dla danej dyscypliny, z drugiej zaś został zdegradowany do „treningu wielopłaszczyznowego w którym wykonuje się ruchu podobne do tych z życia codziennie (lub danej dyscypliny sportowej)”. Faktycznie, trening funkcjonalny lepiej określać jako „trening ogólnorozwojowy”, w którym ruchy są zbieżne dla wielu dyscyplin sportowych. Biegi, sprinty, rzuty, uderzenia, poruszanie się bokiem - to czynności które są charakterystyczne dla wielu sportów. Według znawców, w treningu szybkościowym dla piłkarzy...
Treningiem funkcjonalnym nazywany jest już właściwie każdy trening. Ale jak to jest naprawdę? Czym powinien wyróżniać się odpowiedni trening funkcjonalny oraz jakie zasady powinien on posiadać. Analizując indywidualną pracę wielu trenerów, oraz zajęcia grupowe stwierdzam, że nazwa - "trening funkcjonalny" opanowała świat treningu oraz fitnessu.
Pracując w koncepcji core stability prawidłowy trening funkcjonalny powinien angażować odpowiednią pracę mięśni core.
